Hatırlatma ; İslam’ da Okçuluk …

Kutlu Doğum Haftası etkinlikleri doğrultusunda sünnet sporumuz olan okçuluk alanında Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v) efendimizi anmak istedik.

 "Allahümme sallu alâ seyyidina ve nebiyyine muhammed."

Salat-ü selam Ya Şefial Ahmed. Salat-ü selam Ya rahmet peygamberi. Salat-ü selam Ya nebiler serveri.

Hatırlatma Mahiyetinde; Kısaca İslam’ da Okçuluk .…

İslâmiyet öncesi Türk kültüründe önemli bir yeri olan ok ve yay, İslâmiyetin kabulüyle dinî bir boyut da kazanmıştır. Okçuluk kutsal amaçlar­la bütünleşmiştir. Kur'anda geçen (Enfal Süresi, 60. ayet) "Cenkten önce, düşmanınız kafirlere karşı, kuvvetinizi toplayıp hazır edin" ayetini Hz. Muhammed(s.a.v.) bir hutbesinde açıklarken burada geçen "kuvvet" sözünün "ok atmak kuvveti" anlamına geldiğini ifade etmiştir. Okçuluğun önemi hakkın­daki hadislerden bir kaç örnek verirsek : "Oku yapan, oku sunan ve oku atan cennetliktir", "Çocuklarınıza Kur'an okumayı ve ok atmayı öğretin", "Ok atmak nafile ibadetten daha hayırlıdır", "Ok atılan yer ile okun düştüğü yer arasında size cennetten bahçeler vardır (verilecektir)", "Ok atmayı öğrenen, sonra da terk eden bizden değildir". Bu ve buna benzer diğer hadislere daya­nılarak ok atmanın "sünnet" olduğu kabul edilmiştir.

Hz. Muhammed'in (s.a.v…) hadisleri nedeniyle atıcılık "Sünnet-i seniyye-i Muhammedi'ye"ye uyularak yapılmış ve ok atıcılığında olan ilgi artmıştır.

Hadislere dayanılarak ok meydanlarına cennetten bir köşe diye bakıl­mış, sınırlarına tecavüz edilmesine, sarhoş, abdestsiz girilmesine izin verilmemiştir. Ok meydanının yetkili kişisine "Şeyh" denilmiştir. Cihat, yağmur ve afet duaları için bu meydanlarda toplanılmıştır. Ok meydanları mescit ka­dar kutsal sayılmış ve atışlar dua ile başlayıp, rekor kabullerindeki törenlerde de dualara yer verilmiştir. Okçuluk sporu Pîr-i olan bir spor olduğu için, fütüvvet geleneği ok atışlarında ve kabza alma törenlerinde yer almıştır.

Hz. Muhammed'in(s.a.v.)  eshabından Ebi Vakkas oğlu Sa’d(r.a.) atıcıların pîr-i, Ebubekir oğlu Muhammed yaycıların pîr-i ve Şayer oğlu Avan'da (r.a.) ok tem­rencilerinin pîr-i sayılmışlardır.

( Üzerinde ittifak edilen bir hadistir)Sa’d bin Ebi Vakkas hazretleri (r.a.)şöyle anlatırlardı: “ Uhut savaşı gününde Hakk’a gönül bağlayanların efendisi, şehitlerin rehberi olan peygamber(s.a.v.), beni kutlu meclislerine getirerek oturtup, düşman ile savaş şiddetlendiği zamanda, kutlu nurlu elleriyle ok çantalarında çektikleri okları birer birer elime vererek, “Ey Sa’d anam babam sana feda olsun” buyurup, bana ok verdiler, ben de Resul-i Ekrem’in emri ile düşman tarafına ok attım.” Bir rivayette , “İşte bu şekilde bana nurlu elleri ile bin civarında ok verdiler, ben de peygamberin emri ile ok attım.” Sonra Sa’d (r.a) övünme ve nimetin şükrü olarak ,  “ Hiç kimse benden evvel o varlıkların kendisi ile övündüğü peygamberin anne ve babasını feda etme nimetine kavuşmadı. Ayrıca İslam dininde müşriklerin öldürülmesi farz olunca kâfirler hakkında ok atma en önce bana nasip olmuştur.” Buyururlardı.  Hadis açıklayıcıları bunu şöyle yorumladılar: Hazret-i Zübeyir bin Avvam (r.a.) hazretlerine de, anam babam sana feda olsun diye tefdiye vaki olması buna uygunsuzluk göstermez. Çünkü Zübeyir hazretleri hakkında olan feda etme sözü Hendek savaşında olmuştu. Sa’d (r.a) hazretleri hakkında olan ise Uhud harbinde vuku buldu. Uhud savaşı Hendek harbinden önce olduğu için caizdir. Sa’d (r.a.) hazretleri bu övünmeyi Hendek savaşından önce buyurmuş olmalılar. Kısaca söylemek gerekirse peygamberin bu kutlu anne ve babasını bu iki büyük kişiye feda etmesinin özel bir durum olduğu pek meşhurdur.